Jesli wszysy beda tak myslec i nie dadza nic od siebie,to tak,masz racje...bedziemy sie zagryzac...A jesli nie? A jeżeli na tych gruzach, na których będziemy musieli ten świat odbudowywać, miałoby pozostać jednak kilka rzeczy, chciałabym, żeby jedną z nich było poczucie wspólnoty i otwarcie się na innych. Byłby to dobry początek sklejania Polski przeciętej na pół." Ja tam wierze w ludzi dobrej woli,bo jest ich wiecej...Ta pandemia zmienia tez nas. Zauwaz,ze jest mniej agresji.....Ludzie sobie pomagaja...I juz wielu z nich widzi,ze to parcie na zysk jest jednym wielkim oszustwem...Ze nie o to chodzi...Pamietam jak w 2001 roku dawalam studentom do czytania ksiazke Rifkina "Koniec pracy". To wlasnie nastapilo. Oni byli w szoku,ze mozna zyc bez pracy... Tak,mozna...Bo wartoscia moze stac sie tylko i az satysfakcja z pomagania innym. I to sie juz dzieje...Zanim zacznie sie wzrost trzeba bedzie to en chaos opanowac , i ...oby ludzie wykazali sie dojrzałoscia...Niektorzy wróza zamieszki...Mysle,ze nie bedzie tak zle..Poczytaj tu:
https://www.onet.pl/?utm_source=noizz.pl_viasg_noizz&utm_medium=referal&utm_campaign=leo_automatic&srcc=ucs&pid=2976b905-370d-418f-85be-6031291c342a&sid=b9d49135-2d06-49f0-8a58-46b831027a53&utm_v=2Fragment: Jest coś niebywale wzruszającego w ludziach, którzy stojąc w obliczu kryzysu, chowają wzajemne animozje i różniące ich sprawy do kieszeni, i zaczynają sobie pomagać. Nie wnikamy w to, z jakiego ktoś jest plemienia, klanu, sekty czy sojuszu. Nie gra roli to, na kogo głosował podczas trzech ostatnich wyborów ani jakiej jest orientacji seksualnej. Zaczęło się liczyć to, co jest naprawdę istotne. I to budowanie poczucia wspólnoty jest piękne. Być może to dobry początek sklejania Polski przeciętej na pół.
Drodzy sąsiedzi seniorzy! Jeśli w związku z koronawirusem wolicie nie wychodzić z domu, zapukajcie pod numer 17. Chętnie zrobimy wam zakupy lub pójdziemy do apteki - Maria, Radek i Zachary. Taką kartkę zawiesiliśmy na naszej klatce schodowej miesiąc temu. Wtedy dopiero wchodziliśmy w nowe życie pod butem wirusa i nie mieliśmy pojęcia, co się będzie z nami działo. Brakowało już rękawiczek jednorazowych, mydła i płynu odkażającego, ludzie zaczęli wykupywać mąkę, makarony, ryż i kasze, ale nastroje były ciągle dobre.
Przewidywaliśmy jakąś tam krótką pracę z domu, czasowe utrudnienia i niedogodności w naszym wygodnym życiu, tylko nieliczni wieszczyli apokalipsę. Większość Polaków przeszywał lekko nerwowy dreszcz emocji, że będzie może trudno, na pewno ciekawie, ale jakoś sobie damy radę. Zepniemy się i damy, mamy w tym przecież doświadczenie. Nikt się przecież nie spodziewał zamknięcia prawie całego handlu i usług, masowych zwolnień, zakazu poruszania się w grupach po ulicy, dwucyfrowego bezrobocia i czterocyfrowych mandatów za wejście do parku. Stan wyjątkowy spadał na nas falami, aczkolwiek jak to w Polsce, zawsze musi być ekscentrycznie, i de facto tego stanu wyjątkowego do tej pory nie ma."
cd w linku powyzej...
Zablokowano
