Zima w poezji

[Hala]

SIĘ MARZY

Taki na wpół senny dzień w połowie zimy
Sanie wyznaczyły drogę pośród śniegu
Dzwonki, gdzieś za rogiem, już się wydzwoniły
Cisza i ospałość, tylko wiatr jest w biegu

Dachy w śnieg odziane, na ich brzegach sople
Zanim zechcą stopnieć przyjdzie nam poczekać
Jak strażnicy zimy wiszą ponad oknem
Które mróz z lubością w każdą noc okwieca

Pola zasypane, jak droga i płoty
A nad nimi drzewa po wierzchołki w bieli
Jeszcze tylko chwila, a pąki, jak z procy
I trawa spod śniegu z wiosną nam wystrzeli

Taki na wpół senny dzień w połowie zimy
A słońce już śmielej tuli krajobrazy
I my, coraz bardziej i mocniej marzymy
O pierwszym kwiateczku, który się pojawi(roma rappe-autor)

[szuw]

Bardzo fajny pomysł na wątek i piękny krajobraz z sarnami w tle.

Moja propozycja poezji związanej również z zimą:



"Za oknem zima i noc
W podwórzu napadał śnieg
Śpi żona, usnęła córka
Uśmiechają się w śnie
Cicho drzwi otworzę,
Cicho wyjdę w korytarz
I w kuchni zapalę
Leningradzki biełomor

Ciemność i chłód za ścianą
Herbata nalana i ja gotowy
Zanurzę sie w myslach
W cudowny świat moich wierszy
Moje mysli poleca
I zaniosą mnie
To na trzydzieści lat wtecz
To na trzydzieści lat naprzód

Tam wiosną śpiewa szpak
I kwitnie za domem ogród
Tam zawsze zdrowy ojciec
I u mamy jest zrowy umysł
Całkowiecie nie ma wojny na swiecie
Przegrzmialy ostatnie walki
Ja daję żonie kwiaty
I Saniok jeszcze żywy

Sam z sobą porozmawiam
Co zrobiłem, a czego nie byłem w stanie
Chociaż pieknie uświadomię sobie
Całą naiwność tych linijek
i przez mglistą szybę
Za którym ciemne podwórze
całą noc patrzę w okno
i palę swój biełomor."

[Hala]

Śnieg, ubity na miazgę naszymi stopami,
Szeleści jak jesienią rozsypane liście,
Szukamy w zmierzchu śladów zbłąkanej łani,
Zbiegłej pomiędzy kwiatów zimowych okiście.

Tak zastaje nas wieczór, zgubionych w otchłani,
Osaczonych ponurym, ciemnym widnokręgiem,
Szosa mknie ku nam w dzwonkach, a ponad dzwonkami
Ślepia końskie się żarzą, jak płonący węgiel.

Niebiosa w snopach iskier i ziemia się błyska,
Jakby wiatr ziarenkami rozsypywał mosiądz,
Mrok podbiega pod konia, garście śniegu ciska
I odlatuje w pole, kurzawę podnosząc.

Potem wraca, gna chmury i tumany śniegu,
Z których się wymykamy w pobielonych czapach,
Bije we mnie wiew mroźny wichru północnego
I twojego gorąca młody, rześki zapach.

Śnieg dawno pokrył ślady. Wracamy zdyszani
I wicher nas lodowym oddechem nasyca -
Z głębi wrzącej, skłębionej, drgającej otchłani
Zagania nas do domu hucząca śnieżyca.

- Leopold Lewin Wieczorny spacer.
Dzięki pozdrawiam !

[Hala]

Mój luty...

Lutowe poranki różowieją wcześniej,
ptaki już radośniej dają znać o sobie,
gałązki leszczyny, wysmagane deszczem,
pęczniejącym życiem wchodzą w nową dobę.

Niebo wciąż zmierzwione szaroburą rzęsą,
wiatr marszczy kałuże, biel za oknem znika,
wiersze mi kiełkują wśród zielonych tęsknot,
zaplątane w słońca nieśmiałych promykach.

Choć nad ranem jeszcze nie słychać skowronka,
jak żarem mnie grzejesz swoim czułym słowem,
cóż, że płatek śniegu za oknem się błąka,
ciepło uczuć muska, jak kotki wierzbowe.

Autor : Ewa Pilipczuk

[szuw]

[szuw]

[da®®io]

 "Zima, zima - śnieg, śnieg, śnieg
Z nieba, z nieba sypie się.
Gdzie nie spojrzysz - biało.
Wszystko pojaśniało.
Zima, zima - śnieg, śnieg, śnieg.
Zasnął dawno cichy las
Radość, spokój w każdym z nas "
- - - - -



Autor tekstu:
Dariusz Michalski

Kompozytor:
Seweryn Krajewski
Rok powstania:1976
Wykonanie oryginalne:
Czerwone Gitary (1976)

źródło: tekstowo.pl

[da®®io]

https://youtu.be/RRzeJmnXH2A
i moja propozycja - gdy juz nastanie prawdziwa zima to może udałoby się wykorzystać to zdjęcie na główny obrazek dla naszego forum bo jest bajeczne i przecudowne:)