|
|
Ten post był aktualizowany .
Czas refleksji i czas transformacji.
"Obserwując to co się wydarza w ostatnim czasie na planecie ziemia, odnoszę wrażenie że kosmos ma swój sposób na zrównoważenie rzeczy i wprowadzenie swoich praw, kiedy stają się one zbyt przesadzone i bezrozumne. Moment, w którym żyjemy w ostatnich kilku tygodniach, pełen anomalii
i paradoksów, sprawia, że zaczynamy myśleć a przynajmniej mam taką nadzieję...
W fazie, w której zmiany klimatu i katastrofy ekologiczne osiągnęły niepokojący poziom. Najpierw Chiny, a następnie tak wiele innych krajów, są zmuszone do zatrzymania produkcji;
gospodarka się rozpada, ale zanieczyszczenie powietrza spada w niesamowity sposób.
Powietrze się poprawia; używamy maski, ale oddychamy…
W historycznym momencie, gdy na całym świecie reaktywowane są niektóre dyskryminujące ideologie i polityki, silnie przypominające niegdyś minioną przeszłość, pojawia się wirus, który sprawia, że doświadczamy, że w jednej chwili możemy stać się dyskryminowanymi, segregowanymi , jako osoby które przenoszą choroby.
Nawet jeśli nie mamy z tym nic wspólnego.
Nawet jeśli jesteśmy biali i podróżujemy w luksusowych samochodach lub w pierwszej klasie ( kompleks poczucia wielkiej mocy)
W społeczeństwie opartym na wydajności i wielkiej ekscesywnej konsumpcji, w którym wszyscy biegamy 14 godzin dziennie
a soboty i niedziele wykorzystujemy na zakupy w super marketach, bez wakacyjnych przerw w kalendarzu nagle pojawia się „stop” . I Wszyscy jesteśmy zmuszeni zatrzymać się, w domu na wiele dni.
Może by policzyć czas, którego wartość straciliśmy, gdy nie jest już możliwy do zmierzenia w pieniądzach i w zysku.
Czy w ogóle wiemy, co z tym zrobić?
W czasach, gdy edukacja naszych własnych dzieci, siłą okoliczności, jest przekazywana różnym osobom i instytucjom, wirus zamyka szkoły i zmusza nas do znalezienia alternatywnych rozwiązań, do połączenia matek i ojców
z własnymi dziećmi.Zmusza nas do odbudowania „rodziny”.
W czasach, w których relacje, komunikacja, spotkania towarzyskie bardzo często odbywają się w wirtualnej przestrzeni sieci społecznościowych, dając nam złudzenie bliskości.
Wirus zabiera nam bliskość, tę, która jest bardzo realna: nikogo nie wolno dotykać, nie można się całować, należy zachować dystans fizyczny, w chłodzie braku kontaktu.
Gesty które przyjęliśmy za oczywiste i wykonujemy automatycznie.
W klimacie społecznym, w którym myślenie o sobie stało się regułą, wirus wysyła nam jasny komunikat: jedynym sposobem na wyjście z tego jest wzajemna współpraca, poczucie przynależności, społeczność, poczucie ze jest coś większego, czym trzeba się zająć i które może się nami zająć.
Wspólna odpowiedzialność, poczucie, że nasze działania nie wpływają tylko na nasz los, ale także na los innych, wszystkich wokół nas. I że jesteśmy wszyscy od siebie zależni.
Więc jeśli przestaniemy „polować na czarownice i oskarżać”, pytać kto jest winny i dlaczego to wszystko się wydarzyło,
a zadamy sobie pytanie, czego możemy się nauczyć i jakie wielkie doświadczenie możemy z tego wyciągnąć.
Wszyscy mamy wiele do przemyślenia i wielkie możliwości by działać.Nadszedł czas głębokiej refleksji dla każdego .💖
Myślę ze wobec kosmosu i Matki Ziemi mamy wielki dług.
Przypomina nam o tym wysoka cena,jaką jest wirus.😉
Życzę wszystkim dużego uśmiechu i poczucia humoru pozdrawiam serdecznie"
16 marca o 01:04 · Mario Wisniewski
|
Zablokowano
