Bajka przyrodnicza

[Kawusia]

Przyłaszczka napisał/a

Sara

Dawno, dawno temu w odległej krainie mieszkała sobie księżniczka. Jak to księżniczki, była smutna i samotna w swojej wieży. Często wpatrywała się w widok za oknem, jakby za czymś tęskniła. Możliwe że wypatrywała Księcia, który ją uwolni od wszystkich strasznych smoków, które co i rusz się pojawiały, żeby ją kąsać, przypiekać albo drapać. Smoki lubią takie zabawy z księżniczkami, a księżniczki jakoś tak przez skórę chyba czują, że żeby być ocalone przed smokami, to muszą być bezradne. W związku z tym, siłą rzeczy chyba, była bezradna w pokonywaniu smoków. A zresztą księżniczki nie są od tego, żeby walczyć ze smokami. Do tego służą przecież rycerze!

No i nie przedłużając, myślała, że to ona jest Sarą, bo przecież Sara to księżniczka, a każda księżniczka to Sara. Ale chyba jednak się pomyliła. Wszak nawet księżniczka może się pomylić i to nawet kilka razy. Chyba jednak Sara była włoską modelką.

Tak to już jest na tym świecie. Ech...

Przylaszczko Smoki są wspaniałe. Na pewno oglądałaś "Grę o tron" Na zakończenie Królowa Daenerys przypłaciła życiem i jej dwa smoki .Ostał się jeden Smok ,który wziął ciało Królowej i odleciał .No i po zakończeniu z córką wymyślałyśmy dalszy ciąg ,bo nam żal było tego smoka.Co on zrobi ?jak musi cierpieć ?Gdzie odleciał?No i wymyślałyśmy dalszy ciąg. Córka wymyśliła że Smok jako magiczna postać z bajki znajdzie sposób na ożywienie królowej i pewnego dnia wróci matka smoków i dokona zemsty. Ja uważałam że smok pochowa gdzieś ciało królowej i resztę życia spędzi w odosobnieniu ,bo gatunek ludzki zawiódł do tego stopnia ,że nie chce mieć z nimi nic wspólnego. No i potem stwierdziłyśmy że ten smok interesował nas bardziej niż reszta aktorów ,bo to na nim skupiłyśmy się najbardziej.

[Przyłaszczka]

Kawusia napisał/a

Przyłaszczka napisał/a

Sara

Dawno, dawno temu w odległej krainie mieszkała sobie księżniczka. Jak to księżniczki, była smutna i samotna w swojej wieży. Często wpatrywała się w widok za oknem, jakby za czymś tęskniła. Możliwe że wypatrywała Księcia, który ją uwolni od wszystkich strasznych smoków, które co i rusz się pojawiały, żeby ją kąsać, przypiekać albo drapać. Smoki lubią takie zabawy z księżniczkami, a księżniczki jakoś tak przez skórę chyba czują, że żeby być ocalone przed smokami, to muszą być bezradne. W związku z tym, siłą rzeczy chyba, była bezradna w pokonywaniu smoków. A zresztą księżniczki nie są od tego, żeby walczyć ze smokami. Do tego służą przecież rycerze!

No i nie przedłużając, myślała, że to ona jest Sarą, bo przecież Sara to księżniczka, a każda księżniczka to Sara. Ale chyba jednak się pomyliła. Wszak nawet księżniczka może się pomylić i to nawet kilka razy. Chyba jednak Sara była włoską modelką.

Tak to już jest na tym świecie. Ech...

Przylaszczko Smoki są wspaniałe. Na pewno oglądałaś "Grę o tron" Na zakończenie Królowa Daenerys przypłaciła życiem i jej dwa smoki .Ostał się jeden Smok ,który wziął ciało Królowej i odleciał .No i po zakończeniu z córką wymyślałyśmy dalszy ciąg ,bo nam żal było tego smoka.Co on zrobi ?jak musi cierpieć ?Gdzie odleciał?No i wymyślałyśmy dalszy ciąg. Córka wymyśliła że Smok jako magiczna postać z bajki znajdzie sposób na ożywienie królowej i pewnego dnia wróci matka smoków i dokona zemsty. Ja uważałam że smok pochowa gdzieś ciało królowej i resztę życia spędzi w odosobnieniu ,bo gatunek ludzki zawiódł do tego stopnia ,że nie chce mieć z nimi nic wspólnego. No i potem stwierdziłyśmy że ten smok interesował nas bardziej niż reszta aktorów ,bo to na nim skupiłyśmy się najbardziej.

Obejrzałam, Kawusiu, tylko kilka odcinków "Gry o tron", żeby mieć jakieś rozeznanie. Możliwe, ze wrócę do oglądania. Problem w tym, że ja nie za bardzo lubię seriale, wolę film taki na 2 godziny, góra i już. I tak oglądam go zwykle ze 3 dni, bo nie mam czasu tak od deski do deski.

Myślę, że smoki generalnie się zaszyły, gdzie się da, byle z dala albo z bliska, bo mają swoje ulubione miejsca, ale się nie chcą ujawniać zbyt wielu osobom. Mają swoje wady i zalety, jak wszyscy. "Nie są ani lepsze, ani gorsze od innych"- to już informacja nie ode mnie, cytuję, co usłyszałam :)

Warto dla bezpieczeństwa zostawić je i ten temat w spokoju :)

[Kawusia]

Przyłaszczka napisał/a

Kawusia napisał/a

Przyłaszczka napisał/a

Sara

Dawno, dawno temu w odległej krainie mieszkała sobie księżniczka. Jak to księżniczki, była smutna i samotna w swojej wieży. Często wpatrywała się w widok za oknem, jakby za czymś tęskniła. Możliwe że wypatrywała Księcia, który ją uwolni od wszystkich strasznych smoków, które co i rusz się pojawiały, żeby ją kąsać, przypiekać albo drapać. Smoki lubią takie zabawy z księżniczkami, a księżniczki jakoś tak przez skórę chyba czują, że żeby być ocalone przed smokami, to muszą być bezradne. W związku z tym, siłą rzeczy chyba, była bezradna w pokonywaniu smoków. A zresztą księżniczki nie są od tego, żeby walczyć ze smokami. Do tego służą przecież rycerze!

No i nie przedłużając, myślała, że to ona jest Sarą, bo przecież Sara to księżniczka, a każda księżniczka to Sara. Ale chyba jednak się pomyliła. Wszak nawet księżniczka może się pomylić i to nawet kilka razy. Chyba jednak Sara była włoską modelką.

Tak to już jest na tym świecie. Ech...

Przylaszczko Smoki są wspaniałe. Na pewno oglądałaś "Grę o tron" Na zakończenie Królowa Daenerys przypłaciła życiem i jej dwa smoki .Ostał się jeden Smok ,który wziął ciało Królowej i odleciał .No i po zakończeniu z córką wymyślałyśmy dalszy ciąg ,bo nam żal było tego smoka.Co on zrobi ?jak musi cierpieć ?Gdzie odleciał?No i wymyślałyśmy dalszy ciąg. Córka wymyśliła że Smok jako magiczna postać z bajki znajdzie sposób na ożywienie królowej i pewnego dnia wróci matka smoków i dokona zemsty. Ja uważałam że smok pochowa gdzieś ciało królowej i resztę życia spędzi w odosobnieniu ,bo gatunek ludzki zawiódł do tego stopnia ,że nie chce mieć z nimi nic wspólnego. No i potem stwierdziłyśmy że ten smok interesował nas bardziej niż reszta aktorów ,bo to na nim skupiłyśmy się najbardziej.

Obejrzałam, Kawusiu, tylko kilka odcinków "Gry o tron", żeby mieć jakieś rozeznanie. Możliwe, ze wrócę do oglądania. Problem w tym, że ja nie za bardzo lubię seriale, wolę film taki na 2 godziny, góra i już. I tak oglądam go zwykle ze 3 dni, bo nie mam czasu tak od deski do deski.

Myślę, że smoki generalnie się zaszyły, gdzie się da, byle z dala albo z bliska, bo mają swoje ulubione miejsca, ale się nie chcą ujawniać zbyt wielu osobom. Mają swoje wady i zalety, jak wszyscy. "Nie są ani lepsze, ani gorsze od innych"- to już informacja nie ode mnie, cytuję, co usłyszałam :)

Warto dla bezpieczeństwa zostawić je i ten temat w spokoju :)

Ja znów oglądam czasem seriale ,ale muszą być śmieszne .Grę o Tron oglądałam też etapami ,bo dużo agresji ,krwi ,a ja nie chcę sobie psychiki ryć No ale wiadomo był ciekawy film ,to sobie ryłam.No chyba że Smoki  same zaczynają Ci się pokazywać w wizjach ,snach ,to oznacza że może to Twój Totem lub zwierzę mocy. Mam koleżankę Wiedźmę która ma dobry kontakt z nimi. Kiedyś robiłyśmy rytuał i siedziałyśmy w kręgu i po Rytuale każda z nas mówiła co widzi. I ja wtedy zobaczyłam smoka koło niej ,i pozostałe też .Zapytałam skąd się wziął ,a ona że od wielu reinkarnacji smoki są przy niej. No cóż to potężne zwierzę mocy i dobrze mieć takiego sojusznika. Choć faktem jest że ona  ma dużo ognia  w sobie .A jeżeli masz zaprzyjaźniony żywioł ognia ,to smoki też się z tobą mogą przyjażnić .

[szuw]

"W moim ogródeczku – Joanna Świdrak, Piotr Zarzyka, Orkiestra KWK Knurów"

[Przyłaszczka]

Zawsze myślała, że do życia potrzebuje wody, słońca i dwutlenku węgla. Wszystkiego w odpowiednich ilościach, by mogła wypuścić zielone listki na delikatnej łodyżce. Tak delikatnej, że musiała ją uzbroić w ostre kolce, żeby nikomu nie przyszło do głowy jej skrzywdzić. Ukoronowaniem była główka składająca się z subtelnych płatków otulających pełen aromatu pręcik. Jej uroda była bezkonkurencyjna, dawała jej pewność, że jest królową wśród kwiatów.

Każdy, absolutnie każdy, bez względu na preferencje nie mógł odmówić jej tego zaszczytu i każdy oddawał należny jej hołd. To tylko umacniało ją w wyższości nad innymi, także pięknymi kwiatami, ale mniej majestatecznymi.

I tak by sobie istniała, gdyby nie usłyszała płynącej gdzieś z daleka muzyki. Wpadała w ucho, przenikała duszę i dotykała serca.

Powoli rozchylała swoje drżące płatki, którymi lekko poruszał wiatr. Mogła to drżenie zrzucić na niego, jakby co. Prawda, do której nie chciała przyznać się nawet sama przed sobą, była  całkiem inna. Bała się o swoje delikatne wnętrze.